24 Ocak 2012 Salı

Anlamlandıramadığım Şeyler Var


Dört yaşındaydım. Eskiye dair şeyleri fotoğraf karesi gibi hatırlar ya insan. Benim de aklımda sadece kare kare görüntüler var. Bilmiyordum henüz suikast nedir, faili meçhul nedir, bomba nedir veya niyedir. Babamın ağladığını hatırlıyorum çok net. Televizyonda parçalanmış bir araba vardı, ekranın yanında da Uğur Mumcu'nun fotoğrafı. Gazeteci olduğunu biliyordum sadece ve babam ağladığına göre iyi bir adamdı herhalde. İyiydi ama belliydi. Kötüleri böyle vahşice avlamazlar çünkü. İyi bir adamdı da iyiliği neydi, bilmiyordum. Küçüktüm çünkü, dört yaşındaydım.

On dokuz yıl geçmiş aradan. Uğur Mumcu öldürülmeden önce caddesi yoktu, misal. Var on dokuz yıldır. Suikastler var hâlâ. Bulunmayan katiller var, bulunsa da bulunmayan katiller... Ekranların yanında fotoğraflar var, iyi insanlara benziyor onlar da. Sonra düşünme yasağı var hâlâ. Birilerinin rahatını kaçırmak yasak.Karanlık var hâlâ, inatla aydınlanmasına izin verilmeyen. Ve ben on dokuz yıl geçmesine rağmen hâlâ anlamıyorum bomba nedir, silah nedir, öldürmek nedir veya niyedir. 

4 yorum:

Mia Wallace dedi ki...

öyle harika yazmışsın ki. sanırım şu anf acebook paylaşımları hep sönük kaldı ve bu gün, acı bir gün.

Missbone dedi ki...

Sanırım kötülerin daha üst seviyelere, iyileri öldürüp üstüne basa basa çıkması için var o bombalar, silahlar...

Milena dedi ki...

Ben daha büyüktüm..ortaokula gidiyordum ve uğur mumcu benim kahramanım oldu..o gitti ama ben fikirlerim için doğru bildiklerim için haksızlıkların karşısında ölesiye durmayı öğrendim..
o gün gazeteci olmaya karar verdim..büyüdüğümde başka kararlara yöneltsede hayat onun öğrettiklerini asla unutmadım..
ne yazık ülke giderek daha kötüye gidiyor..onca savaşa onca kayba çok yazık..

Mystery dedi ki...

Al benden de o kadar. Adamı ne için öldürdüler, yemin ediyorum yazık. Çok sinirim bozuluyo böyle şeylere.